Padaczka wieku podeszłego – problemy diagnostyczne terapeutyczne

Pacjentka lat 75

W maju 1999 u chorej wystąpił zawał lewej półkuli mózgu niedowładem połowiczym prawostronnym afazją. następnych tygodniach niedowład cofnął się prawie całkowicie, a afazja znacznie się zmniejszyła po terapii logopedycznej.
Osiem miesięcy po udarze wystąpił u chorej stan padaczkowy napadów częściowych prostych ruchowych zakresie twarzy kończyny górnej prawej – chora była hospitalizowana, stan padaczkowy przerwano dożylnym podaniem benzodwuazepin. Włączono fenytoinę dawce 200 mg/d jako stałe leczenie p/padaczkowe.
W następnych tygodniach znacznie pogorszyło się funkcjonowanie chorej: zwiększył się niedowład kończyny górnej prawej afazja, dołączyły się zaburzenia równowagi, ataksja oczopląs. Uznano, iż doszło do drugiego epizodu niedokrwienia mózgu, tym razem zakresie układu kręgowo-podstawnego chora była ponownie hospitalizowana.
W trakcie tej hospitalizacji stwierdzono: poziom PHT 68,0 mg/l, poziom albumin obniżony ok. 25%, podwyższenie enzymów wątrobowych (GOT, GPT,GGTP, PA) 2-3 razy powyżej normy.

Pytania:

  • Czy sądzisz, iż rzeczywiście był to epizod udarowy?
  • Czy leczenie p/padaczkowe tej pacjentki jest racjonalne?
  • Jeśli nie, to jaki lek p/padaczkowy byś zastosował? Uzasadnij swój wybór.

Autor:

dr n. med. Piotr Czapiński